Αρχόμενο μελάνωμα

Αρχόμενο μελάνωμα: Πώς θα το αναγνωρίσετε έγκαιρα Πολύ συχνά κάνουμε πλάκα για τις ελιές που εντοπίζουμε στο σώμα μας, ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις το ζήτημα που ενδέχεται να υποβόσκει δεν είναι καθόλου αστείο. Τι εννοούμε με αυτό; Ότι κάποιος ασυνήθιστος σπίλος μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη μελανώματος. Το μελάνωμα είναι ένας τύπος καρκίνου του δέρματος που αναπτύσσεται από τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα που παράγουν τη μελανίνη, τη χρωστική ουσία που δίνει στο δέρμα το χρώμα του. Αν και το μελάνωμα είναι λιγότερο συχνό από άλλους τύπους καρκίνου του δέρματος, είναι πολύ πιο επικίνδυνο λόγω της ικανότητάς του να δίνει μεταστάσεις σε άλλα μέρη του σώματος. Είναι πολύ σημαντικό συνεπώς κάθε άτομο να παρατηρεί τυχόν αλλαγές στις ήδη υπάρχουσες ελιές (σπίλους) που βρίσκονται στο σώμα του ή την εμφάνιση κάποιας νέας, ώστε να εντοπίσει εγκαίρως ένα εν δυνάμει αρχόμενο μελάνωμα. Η αναγνώριση του αρχόμενου μελανώματος είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η ανίχνευσή του σε πρώιμο στάδιο μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις πιθανότητες πλήρους ίασης. Τι είναι το αρχόμενο μελάνωμα; Το αρχικό μελάνωμα είναι το πρώιμο στάδιο του μελανώματος, ενός τύπου καρκίνου του δέρματος που προκύπτει από τα μελανοκύτταρα, δηλαδή τα κύτταρα που παράγουν τη χρωστική ουσία του δέρματος. Αναφέρεται επίσης συνήθως ως μελάνωμα in situ ή μελάνωμα σταδίου 0, που σημαίνει ότι τα μη φυσιολογικά μελανοκύτταρα περιορίζονται στο πιο εξωτερικό στρώμα του δέρματος, δηλαδή την επιδερμίδα, και δεν έχουν εισβάλει ακόμη στα βαθύτερα στρώματα. Καθώς τα καρκινικά κύτταρα δεν έχουν εξαπλωθεί ακόμη πέρα από την επιδερμίδα, εφόσον το αρχόμενο μελάνωμα ανευρεθεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα με χειρουργική εκτομή, η πρόγνωση είναι εξαιρετική. Το αρχόμενο μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί είτε ως μια νέα ελιά είτε ως αλλαγή σε μια προϋπάρχουσα ελιά. Σπίλοι που είναι ασύμμετροι, έχουν ακανόνιστα όρια, ποικίλουν σε χρώμα ή αλλάζουν μέγεθος και σχήμα, πρέπει να αξιολογούνται από έναν δερματολόγο. Αυτό στην ουσία σημαίνει ότι ένας σπίλος που διαφέρει εμφανώς από τους υπόλοιπους σπίλους στο σώμα – είτε λόγω μεγέθους, σχήματος, χρώματος ή υφής – πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά από ειδικό. Παράγοντες κινδύνου Το μελάνωμα μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος, αλλά εμφανίζεται συχνότερα σε περιοχές που εκτίθενται περισσότερο στον ήλιο. Οι βασικοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, το ιστορικό συχνών ηλιακών εγκαυμάτων και την παρουσία πολλών ή άτυπων σπίλων. Τα ABCDE του μελανώματος Τα πρώτα πέντε γράμματα του αλφαβήτου αποτελούν έναν απλό οδηγό για την αναγνώριση των προειδοποιητικών σημείων του μελανώματος. Το Α αναφέρεται στην ασυμμετρία (Asymmetry), όπου οι δύο πλευρές της βλάβης δεν είναι ίδιες. Το Β αφορά τα ακανόνιστα όρια (Border), που είναι ανώμαλα ή οδοντωτά. Το C σχετίζεται με την ποικιλία των χρωμάτων σε μια βλάβη (Color), όπως καφέ, μαύρο, κόκκινο, μπλε ή λευκό. Το D αφορά τη διάμετρο (Diameter), καθώς βλάβες μεγαλύτερες από 6 mm θεωρούνται ύποπτες. Τέλος, το Ε αφορά την εξέλιξη (Evolution), δηλαδή οποιαδήποτε αλλαγή στο σχήμα, το χρώμα ή την υφή μιας βλάβης, καθώς και η εμφάνιση συμπτωμάτων όπως αιμορραγία ή κνησμός, που απαιτούν άμεση ιατρική αξιολόγηση. Πού μπορεί να εμφανιστεί το αρχόμενο μελάνωμα; Το μελάνωμα μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα σημεία του σώματος. Στις γυναίκες είναι συχνότερο στα πόδια, ενώ στους άνδρες εμφανίζεται κυρίως στον κορμό. Ωστόσο, μπορεί να αναπτυχθεί και σε άλλα σημεία, ακόμη και σε περιοχές που δεν εκτίθενται στον ήλιο, όπως το πέλμα, οι παλάμες και κάτω από τα νύχια. Το οζώδες μελάνωμα, παρόλο που είναι σπάνιο, είναι πιο επιθετικό και αναπτύσσεται ταχύτερα. Γιατί το μελάνωμα είναι δύσκολο να ανιχνευθεί Το μελάνωμα μπορεί να εμφανίζεται με πολλές διαφορετικές μορφές, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ανίχνευσή του. Περίπου το 20-30% των περιπτώσεων αναπτύσσεται σε προϋπάρχοντες σπίλους, ενώ το 70-80% εμφανίζεται σε φυσιολογικό δέρμα. Επιπλέον, υπάρχουν και τα αμελανωτικά μελανώματα, τα οποία δεν περιέχουν τη χαρακτηριστική σκούρα χρωστική ουσία που δίνει στις περισσότερες κρεατοελιές το χρώμα τους, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν την απόχρωση του δέρματος, να είναι ροζ ή ακόμα και διάφανα. Ορισμένα σπάνια είδη μελανώματος, όπως το ακραίο φακοειδές μελάνωμα (ALM), εμφανίζονται σε μη αναμενόμενες περιοχές, όπως κάτω από τα νύχια, στις παλάμες των χεριών και στα πέλματα των ποδιών, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διάγνωσή τους.   Τι μπορείτε να κάνετε Η τακτική αυτοεξέταση του δέρματος είναι ζωτικής σημασίας για την έγκαιρη ανίχνευση μελανώματος. Ελέγχετε το δέρμα σας από το κεφάλι έως τα πόδια τουλάχιστον μία φορά το μήνα και αναζητήστε αλλαγές σε υπάρχοντες σπίλους ή την εμφάνιση νέων. Αν έχετε αμφιβολίες, ζητήστε τη γνώμη ενός δερματολόγου. Είναι επίσης απαραίτητο να προγραμματίζετε επαγγελματικούς ελέγχους με έναν δερματολόγο τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, ιδιαίτερα αν έχετε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος. Για άτομα που έχουν διαγνωστεί με μελάνωμα στο παρελθόν, η τακτική παρακολούθηση είναι καθοριστική. Η έγκαιρη ανίχνευση μιας πιθανής υποτροπής μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στην επιτυχή αντιμετώπιση της νόσου. Γενικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η πρόληψη και η έγκαιρη ανίχνευση του μελανώματος μπορούν να σώσουν ζωές. Δυστυχώς δεν είναι όλες οι ελιές στο σώμα μας ακίνδυνες, και η εμφάνιση νέων ή η αλλαγή των ήδη υπαρχόντων θα πρέπει να ελέγχεται και να μην αφήνεται στην τύχη. Δεδομένου του ότι εάν ανευρεθεί εγκαίρως το αρχόμενο μελάνωμα είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πλήρως ιάσιμο, δεν υπάρχει περιθώριο για καθυστερήσεις.

Μυρμηγκιές

Μυρμηγκιές: Τι είναι & πώς θεραπεύονται; Δυστυχώς, το δέρμα μας είναι ιδιαίτερα επιρρεπές στην εμφάνιση διαφόρων εξογκωμάτων, μορφωμάτων ή αποχρωματισμών. Τα εξογκώματα αυτά μπορεί να είναι είτε καλοήθη, είτε να υποδεικνύουν την ύπαρξη κάποιας κακοήθειας. Ανάμεσα στις καλοήθεις υπερπλασίες του δέρματος συγκαταλέγονται και οι μυρμηγκιές, οι οποίες αποτελούν μία από τις πιο συχνές δερματικές παθήσεις που απαντώνται όχι μόνο σε ενήλικες αλλά και σε παιδιά.   Τι είναι οι μυρμηγκιές; Οι μυρμηγκιές είναι καλοήθεις υπερπλασίες των κυττάρων του δέρματος που προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (Human Papilloma Virus – HPV). Ο συγκεκριμένος ιός έχει περισσότερους από 100 διαφορετικούς υποτύπους, με ορισμένους από αυτούς να ευθύνονται για την εμφάνιση μυρμηγκιών σε διάφορες περιοχές του σώματος. Αν και γενικά αβλαβείς, οι μυρμηγκιές είναι άκρως μεταδοτικές και ενδέχεται να προκαλούν δυσφορία ή ακόμα και πόνο, ιδιαίτερα όταν εντοπίζονται σε περιοχές που υπόκεινται σε συνεχή τριβή, όπως τα πέλματα και τα χέρια.   Παθογένεση και μετάδοση Ο ιός HPV μεταδίδεται μέσω άμεσης δερματικής επαφής ή μέσω επαφής με μολυσμένα αντικείμενα, όπως πετσέτες, παπούτσια και δάπεδα κοινόχρηστων χώρων (π.χ. αποδυτήρια, πισίνες). Οι μικροτραυματισμοί του δέρματος ευνοούν την είσοδο του ιού και τον ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων της επιδερμίδας, οδηγώντας στη δημιουργία των χαρακτηριστικών εξογκωμάτων. Ειδικότερα, το υγρό περιβάλλον και η έλλειψη υποδημάτων διευκολύνουν τη μετάδοση, ιδιαίτερα κατά τη θερινή περίοδο. Γι’αυτό το λόγο οι μυρμηγκιές είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες τους καλοκαιρινούς μήνες.   Κλινική εικόνα και κατηγορίες μυρμηγκιών Ανάλογα με την κλινική τους εμφάνιση, οι μυρμηγκιές διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες: Κοινές μυρμηγκιές (Verruca vulgaris) που εμφανίζονται κυρίως στα χέρια, τα δάχτυλα, την παλάμη και τα γόνατα. Πιο συγκεκριμένα, γίνονται συνήθως αντιληπτές γύρω από τα νύχια, τα δάχτυλα και την παλάμη, ωστόσο δεν αποκλείεται να αναπτυχθούν επίσης στα γόνατα και στο πρόσωπο, εάν το δέρμα έχει υποστεί κάποιον τραυματισμό.Έχουν ακανόνιστο σχήμα, τραχιά επιφάνεια και μπορεί να προκαλέσουν ήπιο πόνο ή ενόχληση. Πελματιαίες μυρμηγκιές (Verruca plantaris) οι οποίες αναπτύσσονται στις πατούσες και, λόγω της συνεχούς πίεσης από τη βάδιση, τείνουν να είναι επίπεδες και ιδιαίτερα επώδυνες. Ομαλές μυρμηγκιές (Verruca plana) που εντοπίζονται κυρίως στο πρόσωπο, στον αυχένα, στο μέτωπο και στα χέρια. Είναι μικρές, επίπεδες και έχουν λεία επιφάνεια και ανοιχτό καφέ ή γαλαζοκίτρινο χρώμα. Στην πλειοψηφία τους δεν προκαλούν συμπτώματα. Θηλωματώδεις μυρμηγκιές οι οποίες απαντώνται συχνότερα στο πρόσωπο και το λαιμό, ειδικά στους άνδρες, σχηματίζοντας μικρές συσσωματώσεις στο γένι των ανδρών ή στην περιοχή του τριχωτού της κεφαλής. Νηματοειδείς ή δακτυλοειδείς μυρμηγκιές οι οποίες έχουν μορφή που μοιάζει με θηλώματα και εμφανίζονται συνήθως στις μασχάλες, στον λαιμό και στις μηρογεννητικές πτυχές. Οι μυρμηγκιές αυτές αποκαλούνται εναλλακτικά μυρμηκιώδη θηλώματα. Συμπτώματα που προκαλούν οι μυρμηγκιές Οι μυρμηγκιές γίνονται εύκολα αντιληπτές λόγω της χαρακτηριστικής εμφάνισής τους. Το πιο χαρακτηριστικό τους σύμπτωμα είναι το εξόγκωμα το οποίο σχηματίζουν, το οποίο μπορεί να έχει τραχιά ή λεία επιφάνεια, ανάλογα με τον τύπο της δερματικής αυτής υπερπλασίας. Άλλο ένα κοινό σύμπτωμα είναι ο πόνος, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για μυρμηγκιές στα πόδια, οι οποίες μπορεί να καταστήσουν δύσκολο το περπάτημα. Τέλος, οι δερματικές αυτές υπερπλασίες προκαλούν αποχρωματισμό του δέρματος. Η απόχρωση της μυρμηγκιάς μπορεί να είναι από το χρώμα του δέρματος έως καφέ ή γκρίζα απόχρωση.   Διάγνωση μυρμηγκιών Η διάγνωση των μυρμηγκιών γίνεται κλινικά από ειδικό δερματολόγο, με βάση την χαρακτηριστική εικόνα των βλαβών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν υπάρχει υποψία ύπαρξης κάποιας άλλης δερματικής πάθησης, μπορεί να απαιτηθεί βιοψία ή εξειδικευμένο τεστ HPV-DNA για τον ακριβή εντοπισμό του ιικού στελέχους. Επιλογές θεραπείας για τις μυρμηγκιές Η θεραπεία των μυρμηγκιών εξαρτάται από την εντόπισή τους, την ηλικία του ασθενούς και την έκταση της βλάβης. Οι κύριες θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν: Κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, μια άκρως διαδεδομένη μέθοδος που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες. Η διαδικασία περιλαμβάνει την εφαρμογή υγρού αζώτου σε θερμοκρασία -196°C, προκαλώντας καταστροφή των μολυσμένων ιστών. Συνήθως απαιτούνται πολλαπλές συνεδρίες. Laser διοξειδίου του άνθρακα (CO2) η οποία περιλαμβάνει την καταστροφή των μυρμηγκιών μέσω θερμικής εξάχνωσης, με άμεσο αποτέλεσμα και μικρότερο κίνδυνο ουλών. Ηλεκτροκαυτηρίαση που περιλαμβάνει τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος η οποία καταστρέφει τη μυρμηγκιά. Παρόλο που είναι αποτελεσματική, υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας ουλών. Χειρουργική αφαίρεση, μια ευρέως διαδεδομένη θεραπευτική επιλογή που εφαρμόζεται σε περιπτώσεις μεγάλων και ανθεκτικών βλαβών. Ωστόσο, η επιλογή αυτή θεραπείας ενέχει κίνδυνο υποτροπής και ουλοποίησης. Τοπικά κερατολυτικά, όπου ουσίες όπως το σαλικυλικό οξύ εφαρμόζονται τοπικά για την προοδευτική απολέπιση της βλάβης.   Μέτρα πρόληψης Η πρόληψη της λοίμωξης από HPV και συνεπώς των μυρμηγκιών βασίζεται σε καλές πρακτικές διατήρησης της υγιεινής, όπως: Αποφυγή άμεσης επαφής με μολυσμένα αντικείμενα και επιφάνειες. Χρήση υποδημάτων σε κοινόχρηστους χώρους. Διατήρηση της υγιεινής των χεριών και αποφυγή του ξυσίματος των βλαβών. Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος μέσω ισορροπημένης διατροφής και υγιεινού τρόπου ζωής.   Παρόλο που οι μυρμηγκιές δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για την υγεία, η σωστή διάγνωση και η έγκαιρη θεραπεία συμβάλλουν στην αποφυγή επιπλοκών και υποτροπών. Οι σύγχρονες μέθοδοι θεραπείας, όπως η χρήση laser και η κρυοθεραπεία διευκολύνουν τη γρήγορη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της πάθησης, χωρίς υποτροπές και πρόσθετη ταλαιπωρία για τον ασθενή.

Ροδόχρους νόσος

Ροδόχρους νόσος: Αίτια & στρατηγικές διαχείρισης Όχι, πολλές φορές το κοκκίνισμα του προσώπου δεν οφείλεται στη ντροπή ή την έκθεση στον ήλιο. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτή η έντονη ερυθρότητα και το αίσθημα καύσου στο πρόσωπο μπορεί να οφείλεται σε μια χρόνια φλεγμονώδη δερματοπάθεια που αποκαλείται ροδόχρους νόσος. Πρόκειται για μια πάθηση που εκδηλώνεται με αυξημένη συχνότητα στην ενήλικο ζωή, ιδίως μετά την ηλικία των 30 ετών.   Τι είναι η ροδόχρους νόσος; Η ροδόχρους νόσος είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματική πάθηση που χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα, ορατά αγγεία και μικρά κόκκινα σπυράκια, κυρίως στο πρόσωπο. Η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί με εξάρσεις που διαρκούν εβδομάδες ή μήνες και στη συνέχεια να υποχωρήσει προσωρινά. Συχνά συγχέεται με την κοινή ακμή, ωστόσο διαφέρει σε ορισμένα βασικά σημεία. Η ροδόχρους νόσος εμφανίζεται κατά βάση στην ενήλικο ζωή και τείνει να «προτιμά» το γυναικείο φύλο.   Βασικοί τύποι της ροδόχρου νόσου Υπάρχουν διάφοροι τύποι της ροδόχρου νόσου, στους οποίους συγκαταλέγονται: Ερυθηματώδης τύπος που χαρακτηρίζεται από επίμονη ερυθρότητα και ορατά αιμοφόρα αγγεία, καθώς και αίσθηση ξηρότητας, πρηξίματος και έξαψης στο κέντρο του προσώπου. Φλυκταινώδης ή αλλιώς ροδόχρους ακμή η οποία θυμίζει την εφηβική ακμή, με εξάρσεις σπυριών σε λιπαρό και ευαίσθητο δέρμα, συνοδευόμενες από έντονη ερυθρότητα και εμφάνιση διασταλμένων αγγείων. Ρινόφυμα, το οποίο συναντάται συχνότερα σε άνδρες και προκαλεί πάχυνση του δέρματος της μύτης, διευρυμένους πόρους και εμφανή αγγεία. Οφθαλμική ροδόχρους που επηρεάζει την περιοχή των ματιών, προκαλώντας ξηρότητα, οίδημα και ερυθρότητα στα βλέφαρα. Μπορεί να προηγείται των δερματικών συμπτωμάτων.   Συμπτώματα που προκαλεί η ροδόχρους νόσος Τα συμπτώματα ποικίλλουν από ήπια έως σοβαρά και μπορεί να περιλαμβάνουν: Ερυθρότητα στα μάγουλα, τη μύτη και το πηγούνι. Έξαψη στο πρόσωπο. Πρησμένα, κόκκινα σπυράκια ή βλατίδες. Ορατά αιμοφόρα αγγεία. Αίσθηση καύσου ή τσιμπήματος στο δέρμα. Μόνιμα ευαίσθητο δέρμα. Ξηρές, τραχιές περιοχές και αφυδατωμένο δέρμα. Ξηροφθαλμία ή έντονη δακρύρροια. Πάχυνση του δέρματος και ορατούς πόρους στη μύτη και γύρω από αυτή.   Αιτίες ροδόχρου νόσου Η ροδόχρους ακμή είναι μια κοινή πάθηση του δέρματος που δεν έχει σαφή αιτιολογία. Αντιθέτως, η ακριβής αιτία είναι άγνωστη. Βέβαια, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που έχουν ενοχοποιηθεί για την έξαρση της συγκεκριμένης δερματοπάθειας. Σε αυτούς συγκαταλέγεται αρχικά η γενετική προδιάθεση, αφού έρευνες έχουν υποδείξει ότι όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό ροδόχρου νόσου είναι πιο πιθανό να ταλαιπωρηθούν από αυτή μετέπειτα. Όπως προαναφέραμε, η ηλικία των 30 ετών και άνω και το γυναικείο φύλο αποτελούν επίσης επιβαρυντικούς παράγοντες. Άτομα επιπλέον με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν ροδόχρου νόσο. Το κάπνισμα τέλος επιβαρύνει σημαντικά την κατάσταση αφού προκαλεί βλάβες στα αγγεία.   Παράγοντες που επιδεινώνουν τη ροδόχρου νόσο Ορισμένοι παράγοντες μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα, όπως: Έκθεση στον ήλιο Ακραίες καιρικές συνθήκες (κρύο, άνεμος, υγρασία) Συναισθηματικό στρες Έντονη σωματική άσκηση Κατανάλωση πικάντικων τροφών, αλκοολούχων ποτών (ιδίως κόκκινου κρασιού), πολύ ζεστών ροφημάτων και καφεΐνης Έκθεση σε υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες Απότομες εναλλαγές θερμοκρασίας (όπως η είσοδος σε ένα πολύ ζεστό χώρο ενώ βρίσκεστε έξω στο κρύο) Πρόσληψη νιασίνης από φυσικές τροφές, όπως γαλοπούλα, κοτόπουλο και φιστίκια Λήψη αγγειοδιασταλτικών φαρμάκων Χρήση ορισμένων ακατάλληλων καλλυντικών προϊόντων.   Μέτρα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων που προκαλεί η ροδόχρους νόσος Τα ακόλουθα μέτρα μπορούν να βοηθήσουν αρκετά στον έλεγχο και την υποχώρηση των συμπτωμάτων που προκαλεί η ροδόχρους νόσος. Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό οι ασθενείς να υιοθετήσουν μια απλή ρουτίνα περιποίησης δέρματος δίνοντας έμφαση σε μερικά βασικά, καταπραϋντικά προϊόντα. Πιο συγκεκριμένα, συνιστάται η χρήση ήπιων, ενυδατικών προϊόντων χωρίς πολλά έλαια και αρώματα και η αποφυγή δραστικών συστατικών όπως απολεπιστικά οξέα, στυπτικών τονωτικών λοσιόν και σκληρών καθαριστικών που αφυδατώνουν και ταλαιπωρούν το δέρμα. Ορισμένα προϊόντα περιποίησης της επιδερμίδας μπορεί να προκαλέσουν τσούξιμο, αίσθημα καύσου ή ερεθισμό και μπορεί να επιδεινώσουν την ερυθρότητα και το ερύθημα, επομένως θα πρέπει να αποφεύγονται. Εξίσου σημαντική είναι επίσης και η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο. Κατά την έκθεση στον ήλιο δεν θα πρέπει να αμελείται η εφαρμογή αντηλιακό με δείκτη προστασίας SPF 50 και η χρήση καπέλου. Η αποφυγή ερεθιστικών παραγόντων, όπως αλκοόλ, καφεΐνη και πικάντικα τρόφιμα λειτουργεί επίσης άκρως βοηθητικά.   Επιλογές θεραπείας για τη ροδόχρου νόσο Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τη ροδόχρου νόσο, υπάρχουν τρόποι για τη διαχείριση και μακροπρόθεσμη ύφεση της πάθησης. Πέρα από τα μέτρα που αναφέραμε παραπάνω, ένας έμπειρος δερματολόγος μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Η εφαρμογή τοπικών φαρμακευτικών σκευασμάτων και η λήψη από του στόματος φαρμακευτικής αγωγής είναι το πρώτο βήμα για την επιτυχή διαχείριση της συφκεκριμένης δερματοπάθειας. Τα τοπικά φαρμακευτικά σκευάσματα που χορηγούνται περιλαμβάνουν μετρονιδαζόλη, αζελαϊκό οξύ ή ιβερμεκτίνη. Αντιβιοτικά είτε για τοπική χρήση είτε από του στόματος μπορούν να χορηγηθούν για πιο σοβαρές περιπτώσεις. Εάν ο ασθενής πάσχει από οφθαλμική ροδόχρου νόσο χορηγούνται ειδικά οφθαλμικά αντιβιοτικά σε μορφή σταγόνων. Τέλος, οι θεραπείες με λέιζερ και η φωτοθεραπεία οι οποίες βοηθούν στη μείωση της ερυθρότητας και των ορατών αιμοφόρων αγγείων μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την όψη, τον τόνο και την υφή του προσώπου ασθενών με ροδόχρου νόσο. Γενικά, η ροδόχρους ακμή είναι μια χρόνια πάθηση που απαιτεί συνεχή διαχείριση. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, η κατάλληλη αγωγή και οι προσαρμογές στον τρόπο ζωής μπορούν να ελέγξουν ή να μειώσουν σημαντικά τα συμπτώματα.